Καταργήστε τους λαούς... Κάντε μας τράπεζες, να σωθούμε

ZZ
Θεία Δίκη. Ακριβώς 20 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και 10 χρόνια μετά τη διαβόητη ΟΝΕ και το ευρώ και λίγο πριν από τις εθνικές εκλογές της 27ης Σεπτεμβρίου, η πολυδιαφημισμένη κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» της Μέρκελ μεταξύ χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών ταπεινώθηκε. Η γερμανική οικονομία γκρεμίστηκε σημειώνοντας τη χειρότερη επίδοση στη μεταπολεμική ιστορία της, δηλαδή από το 1970 που άρχισαν να καταγράφονται τα στοιχεία για το ΑΕΠ.
Οντως, τα στοιχεία για το Aκαθάριστο Eγχώριο Προϊόν πρώτου τριμήνου ήταν στην κυριολεξία «μαύρα». Επιβεβαίωσαν με τον χειρότερο τρόπο την εφιαλτική συρρίκνωση της γερμανικής οικονομίας επί τέσσερα συνεχή τρίμηνα, που πήρε διαστάσεις πανωλεθρίας το τρέχον έτος. Συγκεκριμένα το AEΠ συρρικνώθηκε κατά 6,9, επί ετησίας βάσεως, τους τρεις πρώτους μήνες (ή κατά 3,8% σε τρίμηνη βάση). Βεβαίως, η δραματική αυτή εξέλιξη δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά ξεπέρασε και τις πλέον δυσμενείς προβλέψεις, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι η αμερικανική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 6,1% το ίδιο διάστημα.
Αλλά oι κεντρικοί τραπεζίτες, διά στόματος Τρισέ και λοιπών... με υποσχέσεις ελπίδων ότι πέρασαν τα χειρότερα, τώρα διαβλέπει ενδείξεις green shoots. Μια έκφραση εντυπωσιακά βαρύγδουπη που με ενθουσιάζει... και που σημαίνει ότι άρχισαν να βγάζουν «βλαστάρια» οι ρημαγμένες από την πολυσύνθετη κρίση οικονομίες. Αλλά δεν υπολόγισαν ούτε τους λαούς ούτε και τις οικονομίες. Ο Τρισέ και οι υπόλοιποι από τους 22 - εξαιρώ τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, Αθανάσιο Ορφανίδη και μέλος του Συμβουλίου της ΕΚΤ- στην πρόσφατη συνεδρίαση επέκτειναν από τους 6 στους 12 μήνες τον πακτωλό χρήματος που ρίχνουν στις εμπορικές τράπεζες, ενώ εξήγγειλαν την απόφαση αγοράς εταιρικών ομολόγων αξίας 60 δισ. ευρώ. Πρόκειται για τα λεγόμενα covered bonds, που είναι εγγυημένα ομόλογα πάνω σε στεγαστικά δάνεια ή δημόσιο χρέος που έχουν εκδώσει οι κυρίως οι τράπεζες της Γερμανίας και της Ισπανίας.
H ψεύτικη αίσθηση ελπίδας, ότι ως διά μαγείας θα αλλάξει η ωμή πραγματικότητα για τους λαούς, δεν με αφορά. Hταν και θα είναι ένα επικοινωνιακό κυνικό ντελίριο, χρήσιμο μόνο για τους κυβερνώντες, που με αφήνει πλήρως αδιάφορη. Αλλωστε, ο τραπεζικός λόγος είναι βίαια και ταπεινωτικά φαιδρός. Οι λαοί δικαίως ανησυχούν για την κοινωνική διάσταση των οικονομικών επιλογών με τις θυσίες χωρίς ορατό τέλος. Η μοναδική μας ελπίδα είναι να μεταλλαχθούμε σε τράπεζες.
H Γερμανία της ONE πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, αλλά και η Eλλάδα της δεξιάς στον απόλυτο ξεπεσμό. Oμως, η απογοήτευση των λαών δεν οφείλεται μόνο σε οικονομικά αίτια. Eίναι και κοινωνική. Kαι στον τομέα αυτόν, η οργή κορυφώνεται. Ενδιαφέρον... Οι ρωγμές που παρουσιάζει η οικονομία της Ευρωζώνης και το τραπεζικό της σύστημα έχουν πάρει επικίνδυνες διαστάσεις. Σε έξαρση και το «σύνδρομο της ανεργίας».
Οταν οι λαοί και μεταξύ αυτών οι Ελληνες -που φοβούνται τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας- συζητούν την προσφυγή στο ΔΝΤ ως αναπόφευκτη εξέλιξη, τότε για να περιγράψουμε την κατάσταση πρέπει να παραφράσουμε τον Μαρξ: Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη - το φάντασμα του οικονομικού χάους. Οντως, ο τωρινός οικονομικός «ξεπεσμός» που βιώνει ο πλανήτης «υποθηκεύει» στην κυριολεξία την οικονομική ανεξαρτησία των πάντων.
Ομως, αν η «αριστερή» υποχώρηση ήταν η θυσία κάθε ιδεολογίας, η συντηρητική παραπλάνηση οδήγησε στην απαξίωση της ίδιας της πολιτικής. Το βρετανικό παράδειγμα αποτελεί ήδη, με πιο έμμεση μορφή, τον κανόνα σε όλη την Ευρώπη. Το βλέπουμε στη γερμανική βύθιση στη μετριότητα, στο γαλλικό τέλμα ιδεών, στην ιταλική κατάρρευση κάθε σοβαρότητας και βέβαια στο πολιτικό Βατερλώ της Ενωσης. Το βλέπουμε καθαρότερα στη χώρα μας όταν έχει καταστεί ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση παλινδρομεί στο ψέμα, όταν δεν υπάρχει πεδίο της δημόσιας ζωής που να μην έχει (ξανα)κυλιστεί στον βούρκο. Τίποτα από όσα λέγονται δεν σημαίνεται, καμία υπόσχεση δεν πρόκειται να τηρηθεί, καμία πράξη δεν έχει σύνδεση με ό, τι θα μπορούσε να νοηθεί ως κοινωνικό συμφέρον.
Το ζήτημα δεν είναι γιατί έγινε αυτό (η απάντηση είναι εύκολη και την ξέρουμε όλοι: γιατί επιτρέψαμε να γίνει), αλλά αν θα αφήσουμε οριστικά την πολιτική να αποκολληθεί από το στοίχημα της αναστροφής που δεν μπορεί να κερδηθεί από τις σημερινές εξουσίες.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_17/05/2009_315000