Οι κίνδυνοι

 
ΟΛΑ αυτά που γράφει ο Πάνος ΤΑ ΕΧΩ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙ εδώ σχεδόν από πριν τις εκλογές της 6/5
Χαίρομαι γιατί μου επιβεβαιώνει ότι δεν σκέφτομαι λάθος

Ο βασικός κίνδυνος είναι αποκλειστικά εγχώριας προέλευσης


Όπως έχει γίνει κατανοητό, εάν ακολουθηθεί η ίδια πορεία υλοποίησης του Μνημονίου τα αποτελέσματα θα είναι θεαματικά εκτός στόχων, περισσότερο και από ότι εμφανίζονται σήμερα
Καθώς δεν υπάρχει ούτε καν σκέψη νέου δανείου τόσο από ΔΝΤ όσο και από μέρους κάποιων ευρωπαϊων, η συνέχεια αποτυχίας του προγράμματος δεν θα μπορεί να δικαιολογηθεί σε κυβερνήσεις-οργανισμούς-πολίτες, οπότε, ο κίνδυνος απομόνωσης (η έξοδος ακολουθεί) είναι αυξημένος
Η αποτύπωση της διαδικασίας απογραφής, επαναδιαπραγμάτευσης και νέου, επικαιροποιημένου Μνημονίου θα είναι σημαντική αλλά δεν θα είναι το κλειδί
Η εφαρμογή του θα παραμείνει το πιο σημαντικό σημείο και βέβαια ο αντίκτυπος που θα συνεχίσει να έχει στην ελληνική κοινωνία


[Δε θα ήθελα να εμπλακώ σε κινδύνους που σχετίζονται με την νέα νέα πολιτική ηγεσία και τα εγχώρια μικροκομματικά που αναπόφευκτα είναι αντιμέτωπη]



Δεν ξέρω εάν η απόφαση για το έαν μας θέλουν ή όχι θα κριθεί στις επόμενες 45 μέρες, απλά και μόνο γιατί δεν είμαι βέβαιος ότι κρίνεται τότε η τύχη της χώρας
Οι αποφάσεις ή μη-αποφάσεις της ΕΕ (εν μέσω Γαλλίας-Γερμανίας) θα είναι όμως ενδεικτικές
Το σημειώνω αυτό διότι αναμένεται εδώ και μήνες - συγκεκριμένα από το τέλος Ιαν 2012 - κάποιο σχέδιο ανάπτυξης εντός της ΕΕ/ΟΝΕ, ένα σχέδιο που μην συναρτά αναπτυξιακές διαδικασίες από την εφαρμογή της δημοσιονομικής σύγκλισης ή την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζικών ιδρυμάτων [για τα οποία υπάρχει ασθενής σχέση, ειδικά σε περιόδους ύφεσης - αν κάποιος ξέρει διαφορετικά πράγματα...], αλλά που να δρα ξεχωριστά, ιδεατά θα ήταν κάτι σα το Ταμείο Συνοχής


Ο δεύτερος κίνδυνος είναι καθαρά εξωγενούς παράγοντα
Η παγκόσμια οικονομία δείχνει να συντονίζεται σε μια υφεσιακή πορεία, η Γερμανία δείχνει να έκανε peak κάπου μεταξύ Μαρτίου-Απριλίου, οι χθεσινές εκτιμήσεις της FED δείχνουν ότι η οικονοία χρειάζεται δημόσιες δαπάνες (λύνεται και με ..πολεμικές), η Ιαπωνία φυτοζωεί, το ΗΒ είναι καλός δείκτης, σημάδια υπάρχουν παγκοσμίως, βλέπε και πετρέλαιο
Σε μια τέτοια ισορροπία σε χαμηλότερα επίπεδα, η εγχώρια οικονομία είναι από τους πιο αδύναμους κρίκους παγκοσμίως, δεν θα δημιουργήσει καμία έκπληξη εάν δεν αντέξει καθώς θα δέχεται αρνητική επίδραση από κάθε τομέα που θα απαιτείται να λειτουργεί υπέρ της ανάπτυξης (πχ και νέα μείωση της τουριστικής κίνησης το 2013 λόγω ύφεσης στην Ευρώπη)

[στον εξωγενή παράγοντα θα πρέπει να προσθεθεί η άνοδος του γεωπολιτικού ρίσκου, τόσο στη γειτονιά μας, όσο και στο μεγάλο στόχο Ιράν]


Η αβεβαιότητα για τα εγχώρια είναι σύντροφος τουλάχιστον από το Δεκέμβρη 2008 και θα συνεχίσει να είναι όσο η πολιτεία εξαρτάται από αξιολόγηση και δόσεις έναντι στόχων, μόνο που οι εξωτερικοί παράγοντες έχουν το πάνω χέρι τους τελευταίους 24 μήνες