3.1.13

η λιστα Λαγκάρντ ως μοχλός ανάπτυξης


Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 ήταν η αρχή του τέλος για τον ιδιωτικό δανεισμό, έφτασε στα όριά του. Το κενό του ιδιωτικού τομέα καλύφθηκε άμεσα από το δημόσιο δανεισμό και τις κεντρικές τράπεζες. Σήμερα, έχουμε εισέρθει σε μια φάση που ούτε ο δημόσιος τομέας είναι σε θέση να αναλάβει το ρόλο της ατμομηχανής καθώς και αυτός έχει φτάσει στα όριά τους όσον αφορά τον δανεισμό.

Όπως φάνηκε στο προηγούμενο άρθρο, οι εφαρμοζόμενες οικονομικές πολιτικές είχαν ως αποτέλεσμα την ανισότερη κατανομή του παραγόμενου εισοδήματος: το μερίδιο που κατέχει το πλουσιότερο 1%, ειδικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες ('90s-'00s), αυξήθηκε στα υψηλότερα επίπεδα μετά το Β'ΠΠ, με μερίδια άνω του 15% επί του συνολικού εισοδήματος της οικονομίας.
(στοιχεία από ΗΠΑ, ομοιότητες υπάρχουν σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες ακόμα και στη Κίνα)

Όλα δείχνουν ότι η απώλεια της αγοραστικής δύναμης του 99%, επειδή το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων που δημιουργεί η οικονομία καταλήγει στο πλούσιο 1%, δεν μπορεί να αντισταθμιστεί μέσω ιδιωτικού δανεισμού - όπως ακριβώς συνέβη στις περισσότερες χώρες από τα τέλη της δεκαετίας του '90 μέχρι τη κρίση του 2008, και στην Ελλάδα - ενώ και πολλές χώρες (ο δημόσιος τομέας) αδυνατούν να δανειστούν για να καλύψουν το κενό, είτε όπως προτρέπουν οι κεϋνσιανοί είτε γιατί αντιδρούν οι νεοφιλελεύθεροι.

Όμως πρόσφατες έρευνες, ακόμα και οικονομολόγων του ΔΝΤ, φτάνουν σε συμπεράσματα που εκπλήσσουν: "σε μεγάλο χρονικό ορίζοντα, η μείωση της ανισότητας κατανομής των εισοδημάτων και η ανάπτυξη είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος".
("over longer horizons, reduced inequality and sustained growth may thus be two sides of the same coin")

Το παρακάτω γράφημα του 2009 δείχνει ότι η μέση οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ φθίνει τις τελευταίες δεκαετίες (σε όρους ΑΕΠ) και ειδικά το διάστημα 1999-2009 - πηγή φώτο και ακόμα περισσότερα στοιχεία  

11 01 07 US Annual Average Growth

Δείχνει ότι υπάρχει προφανής σχέση: η ενίσχυση της ανισότητας κατανομής των εισοδημάτων που παρατηρείται ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες οδηγεί σε χαμηλότερη ανάπτυξη.

Και ας έρθουμε και στα δικά μας.
Ο Παπούλιας - προφανώς εκνευρισμένος από τις αποκαλύψεις για τα ονόματα της λίστας Λαγκάρντ δηλώνει λίγες μετά (16/10/12) ότι "Είναι απαράδεκτο άλλοι να διαφεύγουν, άλλοι να κάνουν τον κουτό και άλλοι να πληρώνουν. Όταν μιλάμε για κοινωνική συνοχή αυτή βασίζεται σε ισοδίκαιη κατανομή των βαρών. Δεν βρήκαμε τους εργαζόμενους να τους φορτώσουμε όλη την κρίση. Υπάρχουν και άλλοι κύριοι που έβγαλαν τα λεφτά τους δεξιά και αριστερά και έχουν αγοράσει το μισό Λονδίνο"
Διαπρεπής γερμανός ιστορικός, άριστος γνώστης της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας σε συνέντευξη στη Deutsche Welle σημείωσε ότι " Οι δυτικοευρωπαίοι στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και το Παρίσι, δεν έχουν αντιληφθεί ότι από το 1830 οι πλούσιοι Έλληνες δεν φορολογούνται. Αυτό σημαίνει ότι οι φόροι που πληρώνονται, καταβάλλονται από τους απλούς ανθρώπους οι οποίοι οδηγούνται στην παρούσα φάση στα άκρα."
Τελευταία το Σπήγκελ βάζει τίτλο: οι πλούσιοι Έλληνες παρατηρούν τα τεκταινόμενα με πρωτοφανή αδιαφορία

Η λίστα Λαγκάρντ οφείλει να γίνει μοχλός ανάπτυξης. Η εγχώρια ελίτ οφείλει να δώσει πρώτη το παράδειγμα επένδυσης στη χώρα της.  


Η πίεση είναι πια και από έξωόπως ήταν από τη πρώτη στιγμή που παραδόθηκε η λίστα από τις γαλλικές αρχές. Μήπως υπήρχε άλλο κίνητρο από το δωθεί ένα μάθημα στη φοροδιαφυγή όπως έκαναν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που είχαν στη κατοχή τους τη λίστα Φαλτσιάνι;.
(15/3/12) ο επικεφαλής των βιομηχάνων της Γερμανίας, Χανς ΠέτερΚαϊτέλ, σε συνέντευξή του στη Frankfurter Allgemeine Zeitung: Δεν μπορεί από τη μια πλευρά να έρχονται Γερμανοί επενδυτές στην Ελλάδα και στα σύνορα να συναντούν Έλληνες, οι οποίοι επιδιώκουν να μεταφέρουν τα χρήματά τους εκτός Ελλάδας

Η φοροδιαφυγή μπορεί να παραγραφεί ή να παρακαμφθεί, η μη συμμετοχή στην όποια προσπάθεια όχι. Αρκεί να μη γίνει με τους όρους των προηγούμενων δεκαετιών, όταν οι εγχώριοι όμιλοι μοίραζαν τη πίττα και έστελναν παραφουσκωμένο το λογαριασμό στους αποκάτω. Αλλά είναι πιο δύσκολο καθώς μας έχουν πάρει χαμπάρι. Τα υπονοούμενα που κάποτε "στόλιζαν" τις στήλες της εγχώριας παραπολιτικής έχουν γίνει πρωτοσέλιδα στο διεθνή τύπο.



 

No comments: